برای دیدن بقیه تصاویر به ادامه مطلب بروید

برای دیدن بقیه تصاویر به ادامه مطلب بروید

برای دیدن بقیه تصاویر به ادامه مطلب بروید

آنچه می ماند حرف های نیش دار آدمک های تو خالی نیست
آنچه می ماند قلب شکسته و زخمی روح بیمار نیست
راه برگزیده ی تو،متلاطم نشدن،بزرگواری و بخشش است که می ماند
و ندامت حاصل از زخم زدن بر دل ها
کدام ماندگاری را می خواهی؟
نکند تو هم می خواهی قاطی بیماری آدم های اطرافت شوی؟!
یا تنها میخواهی بگذاری و بگذری؟!

امروز

به آنهایی می اندیشم که روی شانه هایم گریه کردند...

و نوبت من شد دیگر نبودند

روزها در پی هم گذشتنو بالاخره ابن مدرسه های کزایی هم شروع شد!...روز اول صبح مجبور شدمر ساعت 6بیدار شم تا لباسمو بپوشم!...اونیفرم سورمه ایم که تا روی زانوم بودو پوشیدم...شلوار مدرس ی سورمه ایم رو هم پوشیدمو مقنعه ی سورمه ایم رو سرم کردم!موهامو مثل هر سال فرق کج زیر مقنعه ام جای دادم و کوله ی لی که با سامیار خریده بودیم رو برداشتم و کتابای امسال رو که خودمون باید تهیه میکردیم رو تو کیفم فرو کردمو خودکارا و اتد و یه دفتر رو ب زور تو کیفم فرو کردم !جوراب سفید رنگی پوشیدمو با عجله رفتم سمت در خروجی!سامیار گفت: 
_صدف؟بیدار شدی؟ 
_اره..دارم میرم مدرسه...خدافظ 

_وایسا من میرسونمت ...

بقیـــــــــــــه در ادامـــــــــــــــــه مــــــــــــطلب

در هال باز شد و سامیار اومد تو ....رفتم پیشوازش با مهربونی بهم سلام کردو نشست رو کاناپه...

_خوبی؟خسته نباشی...

_ممنون عزیزم...توهم همین طور...

_تا تو دستو صورتت رو بشوری منم میزو میچینم: )

سامیار از جاش بلند شدو رفت تو اتاق تا لباسشو عوض کنه...منم میزو چیدم...سیب زمینی هارو با کلی سلیقه چیدم تو ظرف و اوردم و گذاشتم رو میز...نشستم سر میزو منتظر سامیار شدم...وقتی اومد سر میز خسته به نظر میرسید منم زیاد باهاش حرف نزدم که یه وقت فکر نکنه که تو کاراش فضولی میکنم...اه....بگذریم...غذامون که تموم شد وسایل رو برگردوندم سر جاشونو میزو مرتبکردم...

این دوماهم مثل برق و باد گذشت و ماهم عروسیمونو خیلی ساده ولی در عین حال شیک برگزار کردیم...خدارو شکر کار مامانو بابا تموم شده بود و این اقای ارجمندم دست از سر مامان بابای ما برداشتو بگشتن ایران...!!!امروز سامیار رفته بود دانشگاه بعد از ظهرم میرفت شرکت ...منم رفته بودم خونه ی مامان اینا...بابام نشسته بود روبه روی تلوزیونو مامانمم روی کاناپه نشسته بودو داشت یه رمان رو برای بار 1000م میخوند!باباهم که داشت یه برنامه ی مستند میدید منم که عین این ترشیده ها رفته بودم تو حیاط تو الاچیق نشسته بودم به درو دیوار نگاه میکردم!!!یهو به فکرم زد که یه دفتر بیارم و یه رمان بنویسم!منم که عاشق رمان نویسی...سریع دویدم سسمت اتاقم و از زیر تختم یه دفتر دراوردمو با هزارتا بدبختی از زیر فرش(از زیر فرش اخه خودکار پیدا میشه؟!)

بقیــــــــــــــــــــه در ادامــــــــــــــــه مــــــــــــطلب

سوار ماشین شدیم ...!سامیار دستشو روی ضبط به حرکت دراوردو یک اهنگ رو پلی کرد!...اهنگ ایده ال از بابک جهانبخش: )

از محضر اومدیم بیرون...!بعد از اینکه همه تبریک گفتن خدافظی کردنو رفتن ...منو سامیارم نشستیم تو ماشین!سامیار گفت: 
_ام...چیزه...زنگ بزنم به سایان؟ 
_اره عزیزم بزن...!!! 
لبخند زدو گوشیشو روشن کردو شماره ی سایانو گرفت...سایان از خوشحالی پشت تلفن جیغ کشید که هم من هم سامیار باهم از جا پریدیم!!!!! 
_چته سایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــان؟ 
_خیلی خوشحال شدم اخه واسه این بود:| 

بعد از یه سری صحبت منم باسایان صحبت

بقیـــــــــــــــــــه در ادامـــــــــــــــــه مطلــــــــــــب

رمان هواتو کردم|قسمت هجدهم|(sonia77(sadaf77 

(از زبون دانای کل) 
توجه:!تنها قسمتی که نیمی از داستان به زبان دانای کله بقیه از زبان اول شخصه 
مادرو پدر صدف برای مراسم خوستگاری یک روز مرخصی گرفته و از المان به ایران اومدن...!همه چی مرتب بود و همه از جمله صدف خوشحال بودن...خانواده ی سامیار که شامل سایان خواهر کوچک سامیار و سامان برادر بزرگ سامیار از استرالیا به ایران اومدن تا در مراسم خواستگاری سامیار برادرشون شرکت کنند...صدف تابه حال سایان و سامان رو ندیده بود ولی اسم اون دونفر رو شنیده بود!...میدونست که اقامت در استرالیا دارن و این امر موجب میشه که هر چند سال یکبار به برادرشون سر بزنن...صدف مشتاق دیدار سایان و سامان بود...سایان متاهل بود و یک پسر به اسم تارخ داشت!و اسمه همسرش هم کاوه بود...و سامان ازدواج نکرده بود...پدرو مادر سامیار چندین سال پیش در یک سانحه ی هوایی فوت شدند...صدف با استرس و نگرانی به اتاقش رفت....سریع دوش گرفت و از حمام بیرون اومد..

بقــــــــــــــــــــــــــــــیه در ادامـــــــــــــــــه مطلب.