چگونه استـــ حال من…


با غمـــ ها می سازمــــ…


با کنایه ها می سوزمــــــــــ…


به آدم هایی که مرا شکستند لبخند می زنمـــــــــ…


لبخندی تـــلخـــــــ….

گریه کن

بذار اشکات

بریزند ب پای آتش دلتنگی هات

شاید بتونن

ذره ای از آتشش رو خاموش کنند

اما افسوس از خاطره ها

هنگامی ک یاد میکنی

شعله ور تر میشه
 
اونجاست ک گریه دیگه توان خاموش کردنشو نداره

اینقدر میریزی تو خودت

خاکستر آتشش موهاتو سفید میکنه

و خستگی از دست و پا زدن توی حرارتش پیرت میکنه

اونجاست ک میفهمی

تو اوج جوانی پیر شدی

غصه مرا کشت

تمام راه را برای آغوشت دویده بودم بی انصاف ..!!!

لحاف من قرمز مشکی بود چرا الان سفیده ..؟؟

بالشم مثه پنبه نرم بود چرا الان مثه سنگ شده ..؟؟

بابا ..؟؟

شبا یه لیوان آب برام میذاشتی بالا سرم چرا الان دیگه نیست ..؟؟

مگه بارون اومده چرا همه جا بوی خاک میده ..؟؟

چرا شماها منو میشورید مگه خودم دیگه نمیتونم ..؟؟

نکنه .....؟؟

نکنه دیگه زنده نیستم ..؟؟

عشقم تو چرا گریه میکنی ..؟؟

مگه زنده بودم قدرمو دونستی ..؟؟

✘.. پــوســتــ کــُــلــُــفــتــی ربــطـے بـــﮧ آدمــ بــودטּ نــدآره

فــَـقــَــط مــَـســیــر ِ اَشــکــ هــآیــتــ پــُــشــتــ و رو مـی شــونــد ..

بـــﮧ جــآے بـیــروטּ ، مـــی ریــزنــد تـــووووو.. !! ✘

همه چیز خنده دار بود.... ؛
داشتن تو...!
بودن من!
ماندن ما....!!
رفتن تو...
این همه آه....
گاهی از این همه خنده گریه ام میگیرد....!

ســــــخت است وقتی از شــــدت بــــغـض،

گــــلو درد بـــگیری... 

و 

هــــمه بـــــگویند

 لبــــاس گــــــــرم بــــپوش!!

میگن هر کس تو این دنیا باید یه همدم داشته باشه
همدم منم شده پیک های مشروب....
همون پیکهایی که به سلامتی همه نامردای روزگار میزنم...

پیک اول تا یکی مونده به آخر سلامتی همه اونایی که بهم نامردی کردن ولی ازم نامردی ندیدن...

اما پیک آخر....
به سلامتی خدا....که همه آرزوهامو جلو چشمام پرپر کرد تا عظمتشو بهم نشون بده.....

نوشته شده توسط: shabgarde_tanha 

روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم.. تنهائی را

 دوست دارم چون نیست بی وفا . تنهائی را دوست دارم

 چون تجربه اش کرده ام.. تنهائی رادوست دارم چون عشق

 دروغین درآن نیست.

تنهائی را دوست دارم چون خدا هم تنهاست.. تنهائی

 رادوست دارم چون در خلوت وتنهائیم در انتظار خواهم

 گریست وهیچ کس اشکهایم را نمیبیند.. اما از روزی که

 تو رادیدیم نوشتم.. ازتنهائی بیزارم چون تنهائی یاد

 آور لحظات تلخ بی تو مردنم است

آنكه ميسوزد و با سوزشش زندگي ميكند و پايان مي يابد!

نمي دانم چرا اورا قاتل ميدانند!

آنهم قاتل عاشق خود! ميگويند او پروانه را به آتش

ميكشد و بعد از كار خود پشيمان ميشود و اينقد گريه

ميكند تا بميرد...

هه!!!

دور بريزيد اين توهمات پوچ و توخالي را...

شما چه ميدانيد حال شمع را؟؟

بقیه دلنوشته در ادامه مطلب ادامه دارد...