مقدمه
به نظر من زندگی ما آدم ها مثل یک رود می ماند . رودی همیشه روان که اصلا مهم نیست چه قدر بزرگ باشد یا با چه سرعتی در حال حرکت باشد فقط مهم این است که آخر به کجا می رسد . بعضی از این رودها بی مقصدند ، به جایی نمی رسند . در نیمه های راه به خاطر مانعی که در راه است و سر راهشان قرار می گیرد از حرکت باز می ایستند . بعضی دیگر به بن بست می رسند . شاید به پشت یک سد و بعضی دیگر شاید در آخر به یک مرداب یا گودال خیلی کثیفی برسند و بعضی دیگر که از همه موفق ترند به دریا ، به اقیانوس ها می پیوندند .
ما آدم ها هم مثل این رودها می مانیم . بعضی از آدم های کم همت و بی پشتکار و دارای اراده ی ضعیف در نیمه ی راه به دلیل مشکلات زیاد تسلیم می شوند . بعضی ها مسیر را اشتباه می روند ، تصمیم اشتباهی در زندگی می گیرند یا گناه بزرگی مرتکب می شوند که آن ها را از مسیر اصلی خارج می کند و به مرداب می رسند ولی انسان های والامقام و بلند همت و دارای اراده و پشتکار زیاد و ایمان قوی همیشه به دریاها و اقیانوسها می رسند .
و حال این ما هستیم که تصمیم می گیریم به کجا برسیم ، به مردابی کثیف یا به دریایی پاک و بی کران و آبی و زلال و همیشه روان ...